Historia Szkoły
Szkoła Podstawowa nr 8 była jedną z pierwszych placówek w Malborku powstałą po wojnie. 2 września 1958 roku, po ponad dwóch latach budowy, na byłej już ulicy Karola Marksa 91 stanęła szkoła, która 22 września wezwała na lekcje 621 uczniów i tylko 9 młodych pedagogów.
Pierwszym dyrektorem został Pan Stanisław Kocot, zwany przez uczniów „Wąsem”. Z wykształcenia był on biologiem, więc założył przy szkole ogródek i mała pasiekę. Rozkwit szkoły udowadniają liczby – w 1968 roku szkoła liczyła 936 uczniów i 26 nauczycieli. Po dziesięciu latach funkcjonowania, 16 listopada 1968 roku, szkole nadano imię Mikołaja Kopernika, wielkiego Polaka, którego mądrość i postawa życiowa przyświeca nam do dziś.
Przez kolejne lata kroniki notują wielki rozwój „ósemki”, której uczniowie zdobywają liczne laury na konkursach i olimpiadach przedmiotowych. W 1970 roku kierowanie szkołą przeszło na ręce pana Józefa Karcha. Ważnym wydarzeniem było powstanie asfaltowego boiska w 1978 roku, dzięki pomocy „Cukrowni Malbork” oraz rodziców naszej szkoły. Za czasów panowania kolejnego dyrektora – pana Jerzego Jurgielewicza szkoła została uhonorowana Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Medalem za zasługi dla województwa elbląskiego.
Lata szybko mijały i w 1983 roku przyszedł czas na renowację naszego obiektu. Prace remontowe kontynuował kolejny dyrektor, p. Józef Orlikowski.
Każdy następny rok istnienia szkoły przynosił wzrost liczby uczniów i nauczycieli. W 1988 roku do „ósemki ‘’ uczęszczało 1346 uczniów oraz 70 nauczycieli.. Rok później nasza szkoła zasiliła grono „Klubu Przodujących Szkół”. Kiedy w 1991 roku panowanie szkołą przeszło na ręce pana Walentyna Stopowa szkoła liczyła 1748 uczniów. Rokrocznie zwiększająca się liczba dzieci uczęszczających do naszej szkoły spowodowała podjecie decyzji ówczesnych władz o utworzeniu nowej placówki. W 1992 roku na Osiedlu Południe powstała Szkoła Podstawowa nr 5, do której przeszło 12 klas i 10 nauczycieli.
Dzięki wielkiemu zaangażowaniu pedagogów i ich wychowanków czwarte i piąte dziesięciolecie funkcjonowania placówki upłynęło pod znakiem konkursów i olimpiad przedmiotowych. Uczniowie naszej szkoły byli ich laureatami nie tylko na szczeblu miejskim, ale również wojewódzkim i ogólnopolskim. Na uwagę zasługują także konkursy sportowe. Od roku 1982 szkoła plasowała się na I miejscu jako najbardziej usportowiona szkoła w województwie elbląskim.
W 1997 roku nowym dyrektorem szkoły został pan Mirosław Boniecki, który do dzisiaj sprawuje pieczę nad naszą placówką. Inaugurację obchodów 40-lecia istnienia szkoły zwieńczyło przekazanie na ręce dyrektora nowego sztandaru. To właśnie obecnie panującego dyrektora zastała reforma szkolnictwa. 1 września 1999 roku nasza „ósemka” stała się sześcioletnią szkołą podstawową.
W miarę upływu lat szkoła wymagała wielu remontów. Odnowiono wówczas wiele sal lekcyjnych, boisko szkolne oraz korytarze na I i II piętrze.
W latach 1997 – 2002 szkoła organizowała Turniej Wiedzy o Bezpieczeństwie Ruchu Drogowego. W roku 2003, z okazji 45-lecia powstania szkoły, otrzymaliśmy Medal Pamiątkowy Miasta Malborka. W tym czasie, na terenie naszej szkoły, rozpoczęła działalność świetlica socjoterapeutyczna.
Ważnym przedsięwzięciem było powstanie nowoczesnej sali komputerowej, dzięki sponsorowi – Centrum Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Malborku. Od 17 grudnia 2005 roku tradycją naszej szkoły stał się Mikołajkowy Turniej Rodzinny odbywający się rokrocznie w Gimnazjum nr 3.
Podejmując liczne prace remontowe oraz przystępując do wielu projektów edukacyjnych dyrekcji oraz nauczycielom przyświecał jeden cel – podnieść jakość procesu dydaktyczno-wychowawczego, bo przecież „ nie siła, lecz wytrwałość czyni wielkie rzeczy”.
Czasu nie można zatrzymać, jednak, jak stwierdził Pan Dyrektor Mirosław Boniecki podczas akademii z okazji 50-lecia placówki, nasza szkoła staruszką nie jest, „przypomina stary kasztanowiec, któremu wciąż odrastają gałęzie i zielone liście. Mijają lata, a ona nie daje po sobie poznać, że już dawno wkroczyła w wiek dojrzały (…) czas stracił nad nią władzę”.
oprac. M. Pozorska